درز انبساط :
برای جلوگیری از خرابیهای ناشی از انبساط و انقباض ساختمان بر اثر تغییر درجه حرارت محیط خارج یا جلوگیری از انتقال بار ساختمان قدیمی مجاور به ساختمانی كه جدید احداث می شود، همچنین در مواردی كه ساختمان بزرگ است و از چند بلوك متصل به هم تشكیل می شود، باید به كار بردن درز انبساط در محل مناسب پیش بینی شود .
حداقل فاصله ای از ساختمان با اجزای ساختمانی كه باید در آن درز انبساط پیش بینی شود، بهنوع ساختمان، تعداد طبقات، مصالح مصرفی و آب و هوای محل احداث بستگی دارد ؛ بنابراین باید با مطالعه كافی محل اندازه آن را مهندس طراح تعیین كند. در كلیه ساختمانهای فلزی كه طول آنها بیشتر از 20 متر باشد، باید در طول ساختمان درز انبساط پیش بینی كرد.
این طول مربوط به ساختمانهای فلزی و بدون پوشش محافظ است كه نباید از 50 متر و یا در ساختمانهایی با پوشش محافظ و در حالات خاص نباید از یكصد متر تجاوز كند. برای پوشاندن و پر كردن فواصل درز انبساط از مواردی استفاده می كنند كه قابلیت ارتجاعی داشته باشد . باید دقت شود كه فاصله درز انبساط به هیچ وجه با مصالح بنایی یا ملات پر نگردد. اگر در هنگام استقرار اسكلت فلزی، ستونهایی كه در مجاورت یك درز انبساط قرار دارند، به طور موقت به وسیله قطعات فلزی متصل شده اند، پس از استقرار، باید این اتصالات بریده شوند تا ساختمان در محل درز انبساط به كلی از قسمت مجاور خود جدا باشد.
درز انقطاع :
برای جلوگیری از خسارت و كاهش خرابی ناشی از ضزبه ساختمانهای مجاور به یكدیگر، بویژه در زمان وقوع زلزله، ساختمانهایی كه دارای ارتفاع بیش از 12 متر یا دارای بیش از 4 طبقه هستند، باید به وسیله درز انقطاع از ساختمانهای مجاور جدا شوند ؛ همچنین حداقل درز انقطاع در تراز هر طبقه برابر 100/1 ارتفاع آن تراز از روی شالوده است . این فاصله را می توان در محلهای لازم با مصالح كم مقاومت كه در هنگام زلزله در اثر برخورد دو ساختمان به آسانی مصالح مزبور خرد می شوند، پر كرد.
توضیحات بیشتر:
مبحث نهم مقررات ملی براساس درز انبساط طول و عرض ساختمان را محدود کرده است:
بطور خلاصه حداکثر بعد بدون درز انبساط:
1- مناطق خشک: 25 متر
2- مناطق معتدل: 35 متر
3- مناطق مرطوب : 50 متر
و ضابطه ای نیز در خصوص حداقل درز ذکر شده است.
اما معمولا مهندسین محاسب علاوه بر ضابطه فوق که قبلا در بعضی مراجع تا حدودی بهمین صورت ذکر شده بود نسبت طول به عرض ساختمان را به 3 محدود می کنند( بدلایل متعدد از جمله ایجاد رفتار پیچیده و نامنظمی در سازه ) اگر چه منعی آئین نامه ای نیز در این خصوص وجود ندارد.
در ضمن بنظر می رسد علی رغم محدودیت ذکر شده در مبحث نهم ، اگر مهندس محاسب تنشهای حرارتی را در سازه منظور کرده و برای آن تمهیداتی بیندیشد نمی بایست محدودیتی ایجاد کرد اگرچه بهتر است که محدودیت فوق رعایت گردد و لی مناسبتر این بود که گفته می شد در صورت عدم درنظر گرفتن تنش های حرارتی و در نظر گرفتن تمهیدات لازم در سازه حداکثر بعد ساختمان باید براساس ضابطه فوق تعیین گردد.
موفق باشید.
نظرات شما عزیزان:
چشم سعی میکنم به همین نحو مستند باشه....
از توجه شما هم ممنونم
بابت توضیحاتی که دادین ممنون
اگر مطالبت را به همین صورت مستند به آیین نامه ها کنی عالیه
در خیلی از وبلاگها مطالبی مطرح میشه که خلاف اصول و ضوابط هست و متاسفانه گاهی هم به آنها استناد میشه
عالی بود
مبحث نهم مقررات ملی براساس درز انبساط طول و عرض ساختمان را محدود کرده است:
بطور خلاصه حداکثر بعد بدون درز انبساط:
1- مناطق خشک: 25 متر
2- مناطق معتدل: 35 متر
3- مناطق مرطوب : 50 متر
و ضابطه ای نیز در خصوص حداقل درز ذکر شده است.
اما معمولا مهندسین محاسب علاوه بر ضابطه فوق که قبلا در بعضی مراجع تا حدودی بهمین صورت ذکر شده بود نسبت طول به عرض ساختمان را به 3 محدود می کنند( بدلایل متعدد از جمله ایجاد رفتار پیچیده و نامنظمی در سازه ) اگر چه منعی آئین نامه ای نیز در این خصوص وجود ندارد.
در ضمن بنظر می رسد علی رغم محدودیت ذکر شده در مبحث نهم ، اگر مهندس محاسب تنشهای حرارتی را در سازه منظور کرده و برای آن تمهیداتی بیندیشد نمی بایست محدودیتی ایجاد کرد اگرچه بهتر است که محدودیت فوق رعایت گردد و لی مناسبتر این بود که گفته می شد در صورت عدم درنظر گرفتن تنش های حرارتی و در نظر گرفتن تمهیدات لازم در سازه حداکثر بعد ساختمان باید براساس ضابطه فوق تعیین گردد.
موفق باشید.
فاصله درزهای انبساط بستگی به شرایط جوی هر منطقه داره و فکر میکنم بین 20 تا 30 متر هست
به نظرم 50 متر زیاده
مجددا یه مطالعه بفرما و اصلاح کنید
ممنون
شرمنده بابت تذکر
.: Weblog Themes By Pichak :.
